جمعه های «شهدایی» احرار/ از وصایای شهید بهزاد نصیرزاده راجدی، صومعه سرا: واقعاً در هیچ کتابی نمی توان ارزش “پدر و مادر” را فهمید،آه…

 

وصیت نامه شهید بهزاد نصیرزاده راجدی

بسم رب شهدا
با سلام، با سلامی به گرمی سوزان ترین آفتاب های گرم مناطق جنگی که جوانان پاک و غیور ما با صدام کافر می ستیزند.
آری اکنون که قلم را بر دست لرزان خود گرفته ام و با پشیمانی از گذشته خود طلب عفو و بخشش از شما می کنم، نمی دانم چرا زبان گویای سخنان من نمی باشد؟ شاید به خاطر این است که در این دنیای فانی دروغ حکم گناه را نداشته و با باز و بسته شدن لبانم بازگو کرده است و چشمانم تار گشته؛ زیرا چشم به حرام دوخته است و پاهایم چنان سست و بی رمق گشته ولی چاره چیست؟ باید برای دفاع از میهن خود در مقابل کفر ایستاد و دفاع نمود.
آری امشب به سفری می روم که باری مردانه با پاهایی محکم و استوار و چشمانی باز و زبانی گویا و دستانی خشمگین به سوی دشمن حمله ور شوم. اگر شهید هم گشتم باز می دانی در زندگی خود حتی برای یک بار مردانه به استقبال مرگی با عزت رفته تا شاید خداوند منان مرا مورد عفو و بخشش قرار دهد.
حالا می رسم به شما بندگان پاک خدا اول از همه از پدر و مادر خود طلب عفو می کنم و امیدوارم مرا مورد بخشش قرار دهند؛ زیرا در زندگی خود نتوانستم جبران آن زحمات و رنج هایشان را بنمایم، مادری که توانست مثال فرشته ای کمبود مهر مادری ام را جبران نماید و پدر که شب روز با دستان پینه بسته خود تلاش و رنج فراوان برد تا مبادا که فرزندش کمبود چیزی را احساس نماید. واقعاً در هیچ کتابی و صحبتی نمی توان ارزش پدر و مادر را فهمید، مگر خود انسان متوجه این امر گردد آه…
و شما خواهر و برادرانم اگر بدی و تند خویی از من مشاهده کردید به نادانی ام بنگارید و عذرخواهی می کنم.