جمعه های«شهدایی»احرار/شهیدی که نماز اول وقت را مقدم بر غذا خوردن می‌دانست

احمد نمازهایش را سر وقت می‌خواند و نماز شبش نیز هیچ‌گاه ترک نمی‌شد. آن‌قدر نماز خواندن سر وقت برایش مهم بود که همیشه می‌گفت: انسان باید اول نماز بخواند بعد غذا بخورد شاید دیگر اجل مهلت نداد.

در کنار همه سجایای اخلاقی او، آنچه شاخص‌تر از بقیه بود، صبر و شکیبایی احمد در برابر پیشامدها و حوادث زندگی را می‌توان برشمرد که با گفتن این جمله «خواست خداوند است» مشکلات را تحمل می‌کرد.

 شهید روحی پناه که با بیکاری بیگانه بود و سعی می‌کرد اوقات فراغت را به یاری پدر اختصاص دهد، در سن ۲۰ سالگی ازدواج کرد که حاصل این زندگی مشترک، سه فرزند پسر و یک دختر بود که به دخترش نیز علاقه ویژه‌ای داشت.

احمد به حضور در جبهه و دفاع از آرمان‌های انقلاب و اسلام علاقه‌ زیادی داشت و همیشه دراین‌باره می‌گفت: ما اگر به جبهه هم برویم لیاقت شهید شدن را نداریم.

 او که پیش‌تر در دوران انقلاب همراه با برادرش در پخش اعلامیه‌ها و نوارهای امام مشارکت داشت و با تفکر انقلابی امام آشنا شده بود، شهادت را بزرگ‌ترین آرزوی خود می‌دانست. لذا چند سالی پس از بازگشت از خدمت مقدس سربازی به سپاه رفت، شغل پاسداری برگزید و سپس راهی جبهه شد.

 احمد در دی‌ماه سال ۶۰ در لباس مقدس پاسداری به منطقه عملیاتی آبادان اعزام شد و با دیگر همرزمانش در برابر دشمن تادندان‌مسلح قد علم کردند تا خرمشهر را از لوث دشمن بعثی پاک کنند و این‌گونه بود که خون احمد و سایر رزمندگان در آزادسازی خرمشهر به ثمر نشست.

شهید احمد روحی پناه در روز سوم خردادماه بر اثر اصابت ترکش کاتیوشا به پهلوی راستش، ملکوت نشین شد.

انتهای پیام/۹۰۰۲۷